əngəl

is.

1. Bir şeyin başa yetməməsinə, ya təxirinə səbəb olan şey; maneə, çətinlik. <İblis:> Get, get, daha durma, artar əngəl. H. C.. Bu qüvvənin qarşısında heç bir əngəl dayana bilməz. S. Rəh.. Əngəl çıxarmaq (törətmək) – çətinlik törətmək, ləngitmək, mane olmaq. Məmləkət işinə əngəl törətmək üçün düşünən başları vurmaq lazımdır. M. S. O.. Əngəl çıxmaq – 1) maneə törəmək; 2) cəncəl çıxmaq. <Leyla:> Qorxuram, axırda çıxa bir əngəl; Deyəsən, başını girləyib əcəl. S. Rüst.. Əngəl olmaq – bir şeyin başa yetməsinə, həyata keçməsinə mane olmaq, başa çatmağa, həyata keçməyə qoymamaq, çətinlik törətmək. Əngələ düşmək – çətin vəziyyətə düşmək; pis, xoşagəlməz bir işə dolaşmaq. . . Çünki özümüzün əngələ düşməməyimiz üçün amerikalı qızı müdafiə etmək qərarına gəlmişdim. M. S. O.. Əngələ salmaq – çətin vəziyyətə salmaq, pis, xoşagəlməz bir işə dolaşdırmaq. Başına əngəl açmaq – çətin vəziyyətə salmaq, cəncəl açmaq. <Əsgər:> Biçarə Gülçöhrənin başına əngəllər açdım. Ü. H.. <Səlim bəy:> Ah, Mahmud bəy, qoyma, qoyma qaçsınlar; Qaçıb başımıza əngəl açsınlar. S. Rüst..

2. dan. Azar, xəstəlik, yaxud nöqsan, çatışmazlıq mənasında. Malda əngəl var. – Xanım, sizdən təvəqqe eləyirəm, oğlunuzun sözünə çox da qulaq asmayasınız, çünki onun əqlində bir az əngəl var. N. V..